W sezonie 1966 w Brytyjskich Mistrzostwach Samochodów Turystycznych przyjęto przepisy grupy 5, co pozwoliło znacznie bardziej na wprowadzenie istotnych zmian do silników, skrzyń biegów, hamulców i zawieszenia. Zmiany te nie dotyczyły kształtu nadwozia. Do nowych przepisów przystosowali się: Ford Falcon i Hillman Imp.
Ford Falcon powinien zdominować klasę pow. 2000 cm ³. Miał ten sam silnik Mustanga ale był znacznie lżejszy. John Whitmore pokazał pełny potencjał samochodu kiedy ścigał się w zespole Alan Mann Racing na Silverstone. Baillie poszedł za jego przykładem i zdobył mistrzostwo klasy, ale Falcon Pierpointa  był niewiarygodne awaryjny przez większość sezonu, prawdopodobnie ze względu na jego doładowany silnik i rzadko dojeżdżał do mety .
Team Lotus i Lotus Cortina zdominowały klasę pow.1300cm³, choć jak w 1965 roku, Jim Clark nie mógł uczestniczyć w każdej rundzie. Mimo to Peter Arundel zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu.
W grupie 5 regulamin przyniósł koniec dominacji Mini w niższych klasach. W klasie 1001-1300cm³, Mini wygrało tylko jeden wyścig. W większości wygrywały Fordy Anglia. Zwycięstwami podzielili się Mike Young i Chris Craft. John Rhodes zajmujący regularnie 2 miejsca zdobył mistrzostwo klasy.
Klasa do 1000cm³ była zdominowana przez Fordy Anglia i Hillmany Imp. W pierwszej czwórce na mistrzostwach klasy nie było kierowcy Mini. John Fitzpatrick wygrał klasę i generalkę w Mistrzostwach Kierowców w Fordzie Anglia zespołu Broadspeed, choć faktycznie przygotowywanego przez Johna Rhodesa.

Klasyfikacja generalna  – 1966r.