60 Rallye Monte Carlo.

23-29.01.1992r.

Elisabeth De Fresquet i Virginie De Fresquet (Trabant 601 S).

Model.

Samochody małolitrażowe Trabant powstały w wyniku rozwinięcia auta o nazwie AWZ P70, produkowanego w zakładach w Zwickau od 1955 roku. W 1957 roku do produkcji wszedł nowy model, noszący nazwę Trabant P50 (używano także oznaczenia 500), który wytwarzano w kombinacie VEB Sachsenring Automobilwerke Zwickau. Słowo „trabant” jest niemieckim odpowiednikiem rosyjskiego „sputnika” i oznacza towarzysza podróży. Auta produkowano wersji sedan (Limousine) oraz kombi (Universal). Pod koniec lat 50 rozpoczęto prace nad kolejną generacją Trabanta, oznaczonego kryptonimem P601. Trabant 601 zadebiutował na Międzynarodowych Targach Lipskich w 1964 roku. Auto wyróżniało się bardziej kanciastą od poprzednika karoserią z wychodzącymi już wówczas z mody „ogonami” na tylnych błotnikach. Podobnie jak poprzednicy, samochód ten miał poszycie nadwozia wykonane z bardzo wytrzymałego i trudnopalnego tworzywa o nazwie Duroplast. Po poprzednikach Trabant 601 odziedziczył także dwusuwowy, dwucylindrowy silnik chłodzony powietrzem. We wrześniu 1965 roku do produkcji seryjnej weszła odmiana kombi (601 Universal) oraz odmiana inwalidzka o nazwie Hycomat, wyposażona w półautomatyczną skrzynię biegów. Od wiosny 1967 roku w ofercie były trzy odmiany wyposażeniowe samochodu: Standard, S (Sonderwunsch) i de Luxe. Pod koniec 1968 roku moc silnika o pojemności 594,5 cm³ podniesiono z 23 do 26 KM. W 1980 roku wprowadzono dwuobwodowy układ hamulcowy, a w 1982 roku nowy gaźnik. W 1983 roku natomiast wprowadzono instalację o napięciu 12 V z alternatorem. Głownie dla potrzeb wojsk pilnujących granic NRD wytwarzano wersję z otwartym nadwoziem pozbawionym drzwi i nazywanym”kubelwagen”. Ostatni egzemplarz Trabanta z silnikiem dwusuwowym zjechał z taśmy 25 lipca 1990 roku. Przez cały okres produkcji powstało 2 818 547 sztuk. W latach 1990-1991 fabrykę w Zwickau opuszczały Trabanty 1.1 wyposażone w zespół napędowy zaadaptowany z VW Polo.
Silnik 2 cylindrowy o poj. 594 cm P60-P66 dwusuwowy.
Skrzynia biegów: 4- biegowa manualna.
Rozstaw osi: 2020 mm
Długość: 3555 mm
Szerokość: 1505 mm
Wysokość; 1440 mm
Waga 615 kg.

60. Rallye Automobile de Monte-Carlo – rajd samochodowy rozgrywany w Monaco od 23 do 30 stycznia 1992 roku. Była to pierwsza runda Rajdowych Mistrzostw Świata w roku 1992. Rajd został rozegrany na asfalcie i śniegu na dystansie 3339km w tym 26 odcinków specjalnych o długości 628,29 km. Na starcie stanęło 141 załóg, sklasyfikowano 76. Zwyciężyła Francuska załoga Didier Auriol i Bernard Occelli - Lancia Delta HF Integrale z łącznym czasem 6h54'20". Drugie miejsce zajęli Hiszpanie Carlos Sainz i Luis Moya - Toyota Celica Turbo 4wd (ST 185) tracąc do zwycięzców 2'05". Najniższy stopień podium zajęli Finowie Juha Kankkunen i Juha Piironen - Lancia Delta HF Integrale ze stratą 2'57". Francuski startujące w rajdzie (matka z córką) charytatywnie (w celu zdobycia funduszy dla swojej fundacji) zajęły ostatnie 76 miejsce.

Elżbieta de Fresquet, ur.16 czerwca 1949 w Orsay w Essonne, jest francuskim politykiem i byłym kierowcą rajdowym.
Élisabeth de Fresquet wzięła udział w swoim pierwszym rajdzie samochodowym w 1979 roku.
W latach 1980–1994 brała udział 7 razy w Rajdzie Monte Carlo i 5 razy w Rajdzie Korsyki (m.in. z córką Virginie, jako pilotka w latach 1992 i 1994).
Trzykrotnie wygrała Rajdowy Puchar Kobiet w Monako (1982, 1985 i 1986) i brała udział w kilku rajdach zaliczanych do Mistrzostw Europy , w tym w rajdzie Mont-Blanc-Morzine .
W 1994 roku zdobyła tytuł mistrzyni Francji w rajdach asfaltowych.
Kariera polityczna.
Élisabeth de Fresquet dołączyła do UDF w 1980 roku. W 1999 roku była członkinią zespołu François Bayrou, odpowiedzialną za jego podróże podczas kampanii przed wyborami europejskimi. W 2001 roku została wybrana do rady miejskiej 15. dzielnicy Paryża ( komisja edukacji, kultury, młodzieży i sportu ). Ponownie dołączyła do sztabu wyborczego François Bayrou przed wyborami prezydenckimi we Francji w 2002 roku . W 2004 roku została wybrana do Rady Regionalnej Île-de-France (komisja ds. kultury i nowych technologii). Jest koordynatorką paryskiej kampanii przed wyborami prezydenckimi w 2007 roku.
W czerwcu 2007, kandyduje w wyborach parlamentarnych w dwunastym okręgu wyborczym Paryża (na północ od 15 dzielnicy) z ramienia UDF MoDem .
W wyborach samorządowych w Paryżu w 2008 r. stała na czele listy MoDem w 15 dzielnicy Paryża.
Szkolenie malarza.
Élisabeth de Fresquet jest byłą studentką École du Louvre. Kontynuowała naukę malarstwa w Académie Julian, gdzie uczyła się u takich mistrzów jak Édouard Georges Mac-Avoy i Claude Schürr.
Życie rodzinne, zaangażowanie społeczne
Jest matką dwójki dzieci i babcią czwórki wnucząt. Élisabeth de Fresquet, mocno zaangażowana w życie społeczności, brała udział w akcjach humanitarnych w Rumunii z organizacjami Demokracja bez Granic oraz Trabant dla Rumunii (pomoc dla sierocińca Gradinari w pobliżu Bukaresztu : Trabant został zgłoszony na rajd w Monte Carlo w 1992 r. w celu zebrania funduszy na rzecz sierocińca). Brała udział w organizacji operacji z Secours Catholique, Emmaüs, Sol En Si, Czerwonym Krzyżem i Le Relais Frémicourt w 15 dzielnicy. Jest przewodniczącą Paktu Przeciwko AIDS, stowarzyszenia zrzeszającego nauczycieli, artystów i obrońców praw człowieka, które zajmuje się organizacją wydarzeń i zbieraniem funduszy na badania nad AIDS. Jest również członkiem zarządu Théâtre de la Ville w Paryżu.