10 Rallye Bandama Cote d'Ivoire.

21-24.10.1978r.

Jean Pierre Nicolas i Michel Gamet (Peugeot 504 Coupe V6).

Model.

Była to dziewiąta runda Rajdowych Mistrzostw Świata producentów w roku 1978 oraz zarazem siedemnasta runda Rajdowych Mistrzostw Świata kierowców tzw. Pucharu FIA Kierowców. Rajd został rozegrany na nawierzchni szutrowej i asfaltowej. Bazą rajdu było miasto Abidżan. Na starcie pojawiło się 51 załóg, a metę osiągnęło 9. Najszybsi w rajdzie byli Jean Pierre Nicolas i Michel Gamet (Peugeot 504 V6 coupe) 2h28'. Drugie miejsce zajęli Timo Makinen i Jean Todt (Peugeot 504 V6 coupe) -15', a trzecie Jean Ragnotti i Jean Marc Andrie (Renault 5 Alpine) -1h22'.

Włączony po raz pierwszy w poczet eliminacji MŚ Rajd Bandama przyciągnął na start tradycyjnie mocną na afrykańskich bezdrożach ekipę Peugeota z Timo Makinenem, Jean-Pierre Nicolasem i Simo Lampinenem w samochodach Peugeot 504 V6 coupe. Zespół uzupełniały dwa Peugeoty 104 w czterodrzwiowej wersji o zwiększonym rozstawie osi, wyposażone w silnik z modelu ZS, w których zasiadali: pilot Nicolasa z Rajdu Safari - Jean Claude Lefebvre i lokalny zawodnik, Alain Ambrosino. W "fabrycznych" Renaultach 5 Alpine jechali podobnie jak w Monte Carlo, Jean Ragnotti i Guy Frequelin. Mając wciąż jeszcze matematyczną szansę na tytuł mistrza świata. Opel wystawił jeden samochód dla Shekhara Mehty. W odpowiedzi Fiat udostępnił jeden ze swoich pojazdów szefowi zespołu Fiat-France, Jeanowi Vinatier. Od startu prowadzenie objął Makinen. Vinatier odpadł po kolizji z nie uczestniczącym w rajdzie użytkownikiem drogi. Radość w ekipie Opel Eurohandlung nie trwała długo - w Asconie Mehty zaczął szwankować silnik i Kenijczyk zmuszony był do rezygnacji z dalszej jazdy. W dalekim Turynie Daniele Audetto i jego mocodawcy mogli świętować zdobycie kolejnego tytułu mistrza świata.
tymczasem w okolicach Yamoussoukro zanosiło się na sensację. Niewielkie Renault 5 Alpine poczynały sobie znakomicie. Na mecie pierwszego etapu liderem był Timo Makinen z przewagą 16 minut na Nicolasem, za którym o jedną minutę dalej sklasyfikowany był Jean Ragnotti. Gdy Makinen urwał amortyzator i uszkodził półoś (powiadomiony przez radio serwis podał potrzebne do naprawy części jadącemu z tyłu Lampinenowi), Ragnotti postanowił zaatakować Nicolasa i wyjść na prowadzenie. Pech dosięgnął kierowcę Renault na najdłuższej, 855-kilometrowej sekcji trzeciego etapu. Najpierw kłpoty z amortyzatorem zmusiły Francuza do zmniejszenia prędkości. Po dokonaniu naprawy przód Renault został zdemolowany po zderzeniu z owcą, a w końcu spłoszony kurczak rozbił przednią szybę. Na domiar złego zaczął padać deszcz i wycieraczki nie były w stanie usunąć wodę ze zniszczonej szyby. Zanim rajd osiągnął metę etapu, Timo Makinen wyprzedził pechowca. Czwarty, ostatni etap, nie przyniósł istotnych zmian w klasyfikacji. Nicolas utrzymał prowadzenie odnosząc trzecie zwycięstwo w sezonie. Makinen był drugi, a Ragnotti trzeci. Tylko 9 załóg dotarło do Abidżanu. Oba Peugeoty 104 odpadły na ostatnich kilometrach rajdu.

Silnik 6 cyl. o poj.2664cm. i mocy 240 KM. przy 7500 obr./min.

Jean-Pierre Nicolas (ur. 22 stycznia 1945 roku) – francuski kierowca wyścigowy i rajdowy.
Nicolas rozpoczął karierę w międzynarodowych wyścigach samochodowych w 1968 roku od startu w klasie P 1.3 24-godzinnego wyścigu Le Mans, gdzie uplasował się na drugiej pozycji w swojej klasie, zaś w klasyfikacji generalnej był czternasty. Rok później nie ukończył wyścigu w klasie P 3.0. W późniejszych latach Francuz pojawiał się także w stawce Mistrzostw Świata Samochodów Sportowych.
Nicolas startował także w Rajdowych Mistrzostwach Świata WRC w latach 1973-1980, 1984 w samochodach Renault Alpine oraz Peugeot. Ma w dorobku pięć zwycięstw: w Rajdzie Korsyki 1973, Rajdzie Maroka 1976, Rajdzie Monte Carlo 1978, Rajdzie Safari 1978 oraz w Rajdzie Wybrzeża Kości Słoniowej 1978.