Tegoroczny Rajd Narodowy MCC, który miał punkty startowe w Manchesterze, Kenilworth, Londynie, Bathpool, Norwich, Cardiff i Glasgow, przyciągnął 174 uczestników, 48 mniej niż w 1955 roku. Na starcie pojawiły się 134 załogi, z których 27 wycofało się.
Na trasie przeprowadzono cztery testy, pozostałe w Hastings. Ciężki test, który obserwowaliśmy na przełęczy Hardknott, polegał na ruszaniu z wyłączonym silnikiem i jeździe na stromym podjeździe z kilkoma bardzo paskudnymi zakrętami.
Tuż po nastaniu wilgotnego świtu pojawili się pierwsi zawodnicy, przedzierający się przez wyludnioną drogę Lakeland. Numer 1, Ford Ten Warra, był pierwszy, wspinając się szybko i zgrabnie. Triumph Griffithsa był chwytliwy, Sunbeam Rapier Landera schludny, ale trochę drgał tylnym kołem, podczas gdy XK140 Morgana podjechał szybko, ślizgając się tyłem. W żółtej koszulce Boothroyd dobrze poradził sobie ze swoim dużym Alvisem, a zarówno Shinn, jak i Birkett w TR osiągnęli 20 sekund, dobry czas. O'Connor-Rorke próbował zmusić swojego DKW do wrzucenia niewłaściwego biegu. Simister wspaniale jechał swoją Anglią, standardową dziesiątką Jacksona, z pasażerem na tylnym siedzeniu, zgrabnie podjechał i to samo dotyczyło siostrzanego samochodu Tyrera, gdzie koła zębate w skrzyni biegów były wymieniane po ostatnim zakręcie.
Wheelspin spowolnił Zephyra Seigle-Morrisa, ale Anne Hall, przecinając ostry górny róg, w swoim małym Fordzie wykonała pełen werwy podjazd. Zephyr Newinsa był powolny, cierpiał wirowanie, a Zodiac Dodsona jeszcze odrobinę wolniejszy, trzęsła się tylna oś. Healey 100 Gilleneya wyglądał na powolnego, ale zrobił 22,8 sekundy, podczas gdy pomimo zastosowania niewłaściwego współczynnika dla najgorszego zakrętu, twardy dach MG MGA Pata Mossa osiągnął 20,6 sekundy. Miała wgniecione przedni błotnik.
Standardowa ósemka Peacocka była bolesna, 11/2-litrowy MG Lunda miał ogromny obrót na podjeździe w 19,2 sekundy, a TR Hulla był trochę dziki, podczas gdy Zephyr Fleeta zatrząsł tylnymi kołami. Sunbeam Mk III Hoppera wziął go ostrożnie, mały Ford Stevensona odbił zawory (21,8 s), Bristol Luke'a brzmiał źle (30,4 s), a potem przyszła pierwsza awaria, sv Minor Rodena spalił sprzęgło. Jaguar Mk VII Russella był wolny, Porsche Granta osiągnęło wspaniałe 19,8 s, A.35 Bassetta jechało (22,2 s), ale A40 Kinga nie mógł się na to wspiąć.
Wallwork (TR2) przyjął taktykę szybkiej wspinaczki pod górę (21,8 s), ale wielki Austin Casewella i Zephyr Faulknera byli odrobinę szybsi (po 21,4 s). Renault 750 Hocquarda zawiódł, ale wstał później, Jacoby (TR) osiągnął porywające 20,4 sekundy, używając wielu obrotów. Ramsey (MG ZA) ma rotację, odbijanie zaworów, dużo, a „wolno” idzie przeciwko Fiskowi (TR2), Tracey (XK120), Gunsonowi (AC Ace), Gravesowi (Oxford), Dowsettowi (Jupiter), podczas gdy Renault 750 Kyffina zajęło marne 38 sekund, a major Graham (konsul) był w trasie. Podpułkownik Tolputt (TR3) i nawigator mieli na sobie białe czepki kąpielowe, Hartnell zwisał zwisający chory łańcuch z Anglii, a Brenda Bratt była dziewczyną kontrolowaną przez TR2. Znakomity, z wyrwaniem, był Walker (prefekt), a A30 Miltona wypadło dobrze.
Panna Ozanne uchylała się od przebierania się, aż było za późno na przyspieszenie. A40 Nicholsona kończył się powoli, a Dauphine'y wydawały się mieć tylne osie przymocowane gumą, ani nie były szybkie. MG MGA Reida i Gazela Cleghorna zaczęły się źle, ale Prefekt Morleya był szybki, a Crawford (TR2) uraczył nas wyścigowymi zakrętami. TR Spare'a był najszybszy ze wszystkich, w 18,2 sek.
W Chester kontrola w parku z nagłośnieniem nie wydawała się przyciągać publiczności. Tutaj znaleźliśmy Thorntona (Ford) i Randella (MG MGA) wybijających wgniecenia i usłyszeliśmy, że miejscowy chłopiec Newinns (był nr 13) wycofał swojego Zephyra, a Shinn (TR) został opóźniony z powodu problemów z oponami.