Ulster Automobile Club wydał regulamin dotyczący rajdu w Irlandii w 1950 r., który odbędzie się w Wielkanoc. Ta próba, która obejmuje 1000 mil w Irlandii i Irlandii Północnej, jest odpowiednikiem - na Wyspach Brytyjskich - słynnego Rajdu Monte Carlo i jest prowadzona na podobnych zasadach. Samochody, które muszą być pojazdami standardowymi, mają średnią 30 m.p.h. przez cały rajd, z wyjątkiem dwóch specjalnych sekcji.
Zawodnicy mają do wyboru start z Dublina lub Belfastu, dołączając do Dundalk. Pierwszego dnia trasa prowadzi ich przez punkty kontrolne w Navan, Kilcock, Enniscorthy i do Cork na nocny postój, wliczając pierwszą próbę - w górach Wicklow. Drugiego dnia znajdują się konkurencje sprawdzona w Bantry, Waterville, Tarbet i Galway. Tego dnia odbywają się dwa testy: przełęcz Tim Healy i góry Slieve Mish w pobliżu Tralee. Pomiędzy Waterville i Tralee samochody przejeżdżają przez przełęcz Ballyghasheen, uważaną za „najbardziej samotną drogę w Irlandii” w sercu gór Kerry. Trzeci dzień przenosi je z Galway przez Leenane, Crossmolina, Dungloe i Creeslough w drodze do Derry i obejmuje próby w Ballyfarnum w górach Leitrim. Próba kończy się we wtorek wielkanocny, kiedy jadą z Derry do nieużywanego miejsca zbiórki na lotnisku Nutt's Corner Aerodrome, przechodząc przez jeden test w dokach w pobliżu Portadown. Na mecie odbywają się dwa testy końcowe, a samochody są sprawdzane na znaki utracone za wszelkie szkody poniesione w trakcie próby.

Klasyfikacja generalna.

1. Dermot Johnston / Greti Johnston – Allard.