Evy Rosqvist

Harry Kallström.

Sylvia Osterberg.

Barbara Johansson i Margot Brahde – BMC Mini.

Pat Moss Carlsson i Elizabeth Nyström.

Per Tjerneld i Ulf Tjerneld – Opel Kadett.

Sobiesław Zasada i Kazimierz Osiński – Steyr Puch 650 TR. (Motor 51-52/1964)

Erik Carlsson i Gunnar Palm – Saab 96 Sport.

Kjel Persson i Britta Persson – Saab 96 Sport.

Kurt Otto i Hermann Hauf – Wartburg 311.

Bosse Ljungfeldt i Fergus Sager – Ford Falcon Sprint.

Gunnar Malm i Kjell Saxin – BMW 1800 Ti.

Sven Simonsson i Bengt Stalberg – Volvo PV 544.

Bosse jungfeldt i Fergus Sager – Ford Falcon Sprint.

Ove Eriksson i Stig Rosendal – Opel Kadett.

Simo Lampinen i P.Troberg – Saab 96 Sport.

Sobiesław Zasada i Kazimierz Osiński – Steyr Puch 650 TR.

Nils Ragnar Akelund i Ake Sotterman – Opel Kadett.

Harry Kallstrom i Ragnvald Hakansson – BMC Mini.

Erik Carlsson i Gunnar Palm – Saab 96 Sport.

Erik Carlsson i Gunnar Palm – Saab 96 Sport.

Erik Carlsson i Gunnar Palm – Saab 96 Sport.

Barbara Johansson i Margot Brahde – BMC Mini.

Ake Andersson i Roland Anostarn – Saab 96.

Lars Olof Lamke i Lars Rosendal – BMC Mini.

Nils Ragnar Ekelund i Ake Sotterman – Opel Kadett A.

Sergey Tenischov i Anatoli Dmitrevsky – Wołga M21.

Simo Lampinen i P.Troberg – Saab 96 Sport.

Okanda i Stockholms – Volvo PV 544.

O.Bromark i K.Lyxell – Saab 96 Sport.

Ove Eriksson i Stig Rosendal – Opel Kadett.

Luciano Lombardini – Alfa Romeo Giulia Super.

Ferdinando Teciella – Alfa Romeo Giulia Ti.

Bialetti – Lancia Flavia.

Harry Kallstrom i Ragnvald Hakansson – BMC Mini Morris Cooper S.

Tom Trana i Gunnar Thermenius – Volvo PV 544S.

Bryggam – Saab 96.

Harald Kronegaard – Lancia Flavia.

Bosse Ljungfeldt i Fergus Sager – Ford Falcon Sprint.

Ove Andersson – Saab 96 Sport.

Per Tjerneld i Ulf Tjerneld – Opel Kadett.

Tom Trana i Gunnar Thermenius – Volvo PV 544S.

Invar Andersson.

Henry Karlsson.

Tom Trana i Gunnar Thermenius – Volvo PV 544S.

Erik Carlsson i Gunar Palm – Saab 96 Sport.

.

Lennart Gillmo i Freddy Kottulinsky – BMW 1800 Ti.

Carl Magnus Skogh i L.Berggren – Volvo PV 544 S.

Bialetti – Lancia Flavia.

Sobiesław Zasada i Kazimierz Osiński – Steyr Puch 650 TR.

Ingemar Wollert – Saab 96.

Berndt Jansson – VW 1500S.

Sobiesław Zasada i Kazimierz Osiński – Steyr Puch 650 TR.

Rolf Tibblin i Kurt Porander – Saab 96 Sport.

Ove Eriksson i Stig Rosendahl – Opel Kadett A.

T.Jerneld – Opel Kadett A.

Bengt Conradsson i Lars Gundberg – Ford Cortina GT.

Martin Carstedt i Gulli Carstedt – Ford Falcon Sprint.

Bosse Ljungfeldt i Fergus Sager – Ford Falcon Sprint.

Gillmo – BMW 1800 Ti.

(Pędzą samochody, mijają lata)

W przeszłości rajd Szwecji Midnight Sun często pokrywał się z Coupe des Alpes, pomimo że obydwa były w kalendarzu Rajdowych Mistrzostw Europy co uniemożliwiało wielu zawodnikom rywalizację w obu tych zawodach. W tym roku było trochę inaczej. Czas pomiędzy obydwoma imprezami był na tyle duży że można było spokojnie wystartować w obydwóch imprezach. Jak się okazało na liście zgłoszeń znalazło się aż…4 stałych uczestników mistrzostw. Prawdopodobnie główną przyczyną tak małej frekfencji kierowców z Europy były szutrowe drogi i dominacja miejscowych zawodników. Pomimo tego pojawiły się 3 Lancie Flavia włoskiego zespołu JE Squadra Corse i 4 Alfy Romeo Giulia Super Ti z Mediolańskiego Jolly Clubu. Zawodnicy Ci tradycyjnie już na tym rajdzie nie odegrali większej roli i zostali sklasyfikowani poniżej 50 miejsca. Faktem jest że tylko Skandynawowie mają monopol na szybkie podróżowanie po grząskich gruntowych drogach położonych w lasach i wśród jezior. Doszedłszy do niezbyt zaskakujących wniosków wiadomo było że wygra lokalny kierowca. Był nim Tom Trana w Volvo. Duże znaczenie w tym rajdzie miała policja, która niezbyt przychylnie podchodziła do tej imprezy. Setki tysięcy kibiców bardzo utrudniało im pracę. Na jednym z odcinków doliczono się ich ok.30tys. Z 25 odcinków policja odwołała aż 5. (Jeden z nich został odwołany po śmiertelnym wypadku załogi po zderzeniu z łosiem). Większość odcinków rozgrywana była na zamkniętych publicznych szutrowych drogach. Wyjątkiem był asfaltowy odcinek na lotnisku Tierp, gdzie Erik Carlsson zaparkował swojego Saaba na boku na ostatnim zakręcie i trzy okrążenia na torze wyścigowym w Karlskoga. Zgodnie z ogólną zasadą na szutrowych odcinkach najszybszy samochód w każdej klasie otrzymywał 0 punktów. Wszyscy inni otrzymywali karne sekundy wynikające ze strat do pierwszego.  Volvo którym jechał zwycięzca było mocno rozwiniętą wersją powojennego modelu 444. Był to bardzo szybki i zwinny samochód z napędem na tylną oś.

Klasyfikacja generalna.

1. #89. Tom Trana / Gunnar Thermenius (S) – Volvo PV 544S.  365 pkt.
2.  Harry Källström / R. Håkansson (S) - Morris  Cooper  S.  403 pkt.
3.  Bengt Söderström /  R. Olsson (S) - Ford  Cortina  GT.  428 pkt.
4.  Carl Magnus Skogh / L.Berggren (S) – Volvo PV 544S.  441 pkt.
5.  Ove Andersson / T. Åhman (S) - Saab 96 Sport.  444 pkt.
6.  Rauno Aaltonen / R.Skogh (SF/S) - Saab 96 Sport.  460 pkt.
7.  B.Ljungfeldt / Fergus Sager (S) – Ford Falcon Sprint.  481 pkt.
8. #44. Simo Lampinen / P.Troberg (SF) – Saab 96 Sport.  485 pkt.
9. O.Bromark / K.Lyxell (S) – Saab 96 Sport.  501 pkt.
10. L.Eliasson / G.Trygg – Mini Cooper S.  510 pkt.