Rajdowe Mistrzostwa Europy Kierowców – 1965r.

Zgodnie z przewidywaniami sezon ten należał do małych samochodów Mini Cooper i ich fabrycznych kierowców „latających Finów” Aaltonena i Mäkinena. Szczególnie Rauno Aaltonen błysnął wspaniałą formą i po zwycięstwach w rajdach: Genewskim, Wełtawy, Polski, Monachium-Wiedeń-Budapeszt i RAC zdobył bezapelacyjnie mistrzowski tytuł. Jego rodak Mäkinen triumfował w rajdzie Monte Carlo i 1000 Jezior. W cieniu tych sukcesów pozostawały osiągnięcia konkurencyjnych firm: Lancii z modelami Flavia i Fulvia, Volvo z nowym typem 122 S, czy wreszcie miniaturowego Steyr Pucha, na którym polski kierowca Sobiesław Zasada plasował się na zaskakująco wysokich pozycjach. Nowy układ sił, w którym małe, ale mocne i szybkie samochody walczyły i wygrywały z o wiele mocniejszymi, lecz cięższymi samochodami, odebrał sens stosowania szeroko współczynników. Coraz częściej wyniki obliczano na podstawie bezwzględnych czasów przejazdu.

Klasyfikacja generalna

1. Rauno Aaltonen / Tony Ambrose (SF/GB) – BMC Mini Cooper S.
2. Rene Trautmann / Claudine Bouchet (F) – Lancia Flavia coupe.
3. Sobiesław Zasada / Kazimierz Osiński (PL) – Steyr Puch 650 TR.

(Motor 50/65)