28 Rajd Monte Carlo.

Monaco 19-25.01.1959r.

Klaus Weikkola i Heikki Puustinen (Citroen ID 19).

Model.

28. Rallye Automobile de Monte-Carlo – rajd samochodowy rozgrywany w Monaco od 19 do 25 stycznia 1959 roku. Była to pierwsza runda Rajdowych Mistrzostw Europy w roku 1959. Rajd został rozegrany na asfalcie i śniegu. Na starcie stanęły 322 załogi, ukończyło 184. Całe podium zajęły Francuskie załogi. Na najwyższym stopniu stanęli Paul Coltelloni i P.Alexandre - Citroen DS 19, drugie miejsce zajęli Andre Thomas i Jean Delliere - Simca Aronde P60 Montlhery, a trzecie Pierre Surles i Jacques Badoche - D.B HBR5. Finowie Klaus Weikkola i Heikki Puustinen zajęli 111 miejsce w klasyfikacji generalnej i 27 w klasie 1/2.

Citroën DS – samochód osobowy klasy wyższej-średniej, produkowany przez firmę Citroën we Francji i za granicą w latach 1955-1975.
Prace nad nowoczesnym następcą samochodu Citroën Traction Avant rozpoczęły się w 1938, jednak przerwała je II wojna światowa. Zespół Andrégo Lefèbvre'a powrócił do budowy popularnego samochodu klasy średniej pod koniec lat 40. Flaminio Bertoni nakreślił smukłe, opływowe linie nadwozia, odchodząc od tradycyjnego pudełkowatego kształtu i wysokiej atrapy chłodnicy. Nowością były hamulce tarczowe zamontowane na przedniej osi pojazdu. Dach, awangardowy kokpit i inne elementy zostały wykonane z tworzyw sztucznych. Dzięki aerodynamicznemu nadwoziu DS był szybszy od konkurentów. Poza tym wyróżniał się wysokim poziomem komfortu. Do produkcji nadwozia zużywano 100 kg aluminium. Wyprodukowana z niego maska była ówcześnie największym seryjnie wytworzonym aluminiowym elementem samochodowym. Jeśli samochód miał rozsuwane okno dachowe, dach również był wykonany z aluminium. Zewnętrzne elementy (błotniki, maski, drzwi, dach) były przykręcane do przestrzennej ramy. Do września 1965 była stosowana centralna nakrętka koła. Klakson był dwustopniowy, a dźwigienka uruchamiająca go miała dwa położenia. Słabszy sygnał był do stosowania w mieście, głośniejszy - trójtonowy - do użytku poza miastem.
Model Citroën DS w wersji Berline (sedan) zaprezentowano na salonie samochodowym w Paryżu 6 października 1955. Pierwszego dnia złożono zamówienia na 12 tys. sztuk. Citroën wybrał na nazwę swojego flagowego modelu oznaczenie DS nieprzypadkowo. Litery DS wymawia się po francusku déesse, co dosłownie oznacza boginię. Warto również pamiętać, że samochód – la voiture, jest w języku francuskim rodzaju żeńskiego.
Szybko ujawniły się usterki: płyn hydrauliczny LHV rozpuszczał uszczelki, zawodził układ hamulcowy i instalacja elektryczna, plastikowe elementy kokpitu nie wytrzymywały wysokich temperatur, jednak do końca 1956 producent zmodyfikował większość awaryjnych podzespołów.
Początkowo zastosowano silnik z jego udanego poprzednika, modelu Traction Avant. Później ofertę uzupełniono o większe jednostki.
DS był produkowany głównie w Paryżu, ponadto w Portugalii, Wielkiej Brytanii, RPA, Jugosławii i Australii.
DS był rewolucyjny nie tylko pod względem stylistycznym, ale także technicznym. Pod kierunkiem głównego inżyniera André Lefèbvre'a, zastosowano w nim wiele rozwiązań hydraulicznych, a były to:
zawieszenie hydropneumatyczne
wysokociśnieniowy hydrauliczny układ hamulcowy
hydraulicznie sterowane sprzęgło
hydrauliczne wspomaganie układu kierowniczego
System cięgieł oraz korektorów wysokości umożliwiał utrzymanie stałego położenia nadwozia nawet na nierównych nawierzchniach. Kierowca za pomocą dźwigni mógł regulować prześwit w zakresie od 16 do 28 cm[2] (w pozycji serwisowej).
Tak duża liczba nowych, wcześniej nie stosowanych rozwiązań sprzyjała początkowo awariom. Prowadzenie samochodu z automatycznym sprzęgłem i niekonwencjonalnym układem hamulcowym, wymagało przyzwyczajenia, dlatego nie wszystkim klientom to odpowiadało. Dostosowując się do potrzeb, Citroën stworzył zubożony i uproszczony model ID.
W 1957 r. wszedł do produkcji model ID (wym. Idée), czyli Idea ze słabszym silnikiem (62 KM) i uboższym wyposażeniem. Pozbawiono go wszystkich systemów hydraulicznych, poza układem hamulcowym i zawieszeniem hydropneumatycznym. Tym samym stał się tańszą wersją DS-a.

Silnik rzędowy 4 cyl. o pojemności 1911cm i mocy 75 KM przy 4500 obr./min. zasilany gaźnikiem.
Maksymalny moment obrotowy 137 Nm przy 3000 obr./min.
Prędkość maksymalna 145 km/h.

Klaus Weikkola starty na mistrzowskim poziomie rozpoczął w 1953r od rodzimego rajdu Jyvaskylan Suurajot Peugeotem 203. Głównie startował u siebie w Finlandii. W 1956r Peugeota 203 wymienił na większy model 403, którym startował przez 2 lata. W 1958r próbował startować Renault Dauphine i Saab 93B. Rok później startował Citroenem ID 19 którym zajął 8 miejsce w mistrzostwach Finlandii, chociaż w ostatnim rajdzie powrócił do Saaba 93 B. W 1960r startował na przemian Saabem 93 B i Alfa Romeo Giulietta. Rok później Alfą zakończył starty w rajdach.