Pawłowski Marek

Jesteś tutaj: Strona główna » Polska - Zawodnicy » Piloci » Pawłowski Marek

POLSKA

Reklama

Logowanie

Poniżej możesz wyszukać interesujące Cię zdjęcia w galerii i dodać je do koszyka.

Wyszukiwanie produktu Wyszukiwanie rozszerzone
Nazwa użytkownika (login) Hasło
Nie pamiętasz hasła?
Nie pamiętasz nazwy użytkownika?
Nie masz jeszcze konta? Rejestracja

Obszar pobierania

Polecane strony

Pawłowski Marek

7.11.1949r - 8.01.2018r.

(Super oes 4)

Zmarł Marek Pawłowski

Zmarł Marek Pawłowski. Legendarny pilot Rajdowy, promotor Rajdowych Legend, doskonały organizator, a przede wszystkim wspaniały człowiek, niezwykle uczynny i radosny, dusza towarzystwa...

Informację o śmierci przekazał Andrzej Wodziński, Przyjaciel i kierowca rajdowy Marka.

Marek Pawłowski - Rajdowa Legenda. Zawodnik, sędzia rajdowy i działacz sportowy związany z Automobilklubem Polski. Dyrektor wielu rajdów samochodowych i twórca najważniejszych tras imprez w Polsce. Trzykrotnie Wicedyrektor Rajdu Barbórka - Legend. Przede wszystkim wspaniały człowiek, serdeczny i uczynny - dusza towarzystwa.

W 1972 roku zdobył licencję rajdową i zadebiutował w Rajdzie Warszawskim jako kierowca rajdowy. Po wypadku i kasacji swojej rajdówki zaczął startować jako pilot. Początkowo ze Zbigniewem Eysmontem, potem z Markiem Karczewskim, wielokrotnie w Mistrzostwach Polski i rajdach zagranicznych. W kolejnych latach przemiennie startował z Andrzejem Koperem, Bogdanem Drągowskim, Markiem Karczewskim, Jeremi Doria Dernałowiczem i Grzegorzem Malinowskim. Kilkukrotnie startował z Marianem Bublewiczem w Polsce i za granicą. Zdobył łącznie pięć tytułów mistrzowskich, w tym dwa mistrzostwa w swojej klasie.

Karierę sportową zakończył w połowie lat osiemdziesiątych. Po blisko trzydziestu latach powrócił do sportu wspólnie ze swoim przyjacielem Andrzejem Wodzińskim startując historycznymi rajdówkami. Od 2011 roku wzięli udział w niezliczonej liczbie imprez w Polsce i za granicą w klasie Legend. Po raz ostatni wystartowali w 51. Rajdzie Dolnośląskim 2017…

Jakub Żołędowski

Dziękujemy wszystkim, którzy w czwartek byli z nami. Również tym, którzy byli myślami, bo nie mogli przyjechać. Za wszystkie słowa otuchy oraz piękne teksty o moim Tacie. Miło wiedzieć, że był ważny dla tak wielu osób.
Dziękuje mojej cioci, siostrze Taty prof.Joannie Pawłowskiej za piękne przemówienie, które załączam. Prezesowi Romualdowi Chałasowi oraz Tomaszowi Ciecieżyńskiu, wieloletniemu Przyjacielowi za kilka słów od siebie, a także Andrzejowi Wodzińskiemu za piękny list.
"Mój Brat Marek urodził się w Warszawie w listopadzie 1949 roku. Rodzice Elwira i Jan mieszkali wtedy w Al. Niepodległości, dokładnie tam, gdzie w zasadzie do końca swojego życia mieszkał Marek z Bożenką i wcześniej również Monisią. W mieszkaniu tym, i to dosłownie mówiąc, urodziła się również nasza siostra Małgosia. Ja już przyszłam na świat, kiedy mieszkaliśmy na ul. Pięknej w Michalinie. Tam spędziliśmy swoje wczesne dzieciństwo, w domu z dużym ogrodem i łąkami na około. To nie był dzisiejszy, szczelnie zabudowany Michalin. Tam też Marek zaczął swoją szkolną przygodę. Wkrótce jednak, bo już w 1960 roku przeprowadziliśmy się na stałe na Saską Kępę, na ul Lotaryńską, gdzie większość z Was bywała. Tam też odbywały się słynne „prywatki”, zakończone czasami wizytami nie tylko licznych gości, ale również Milicji Obywatelskiej. W tym czasie, jak większość z nas, mieszkańców Saskiej Kępy był stałym bywalcem „Sułtana”. Marek ukończył Technikum Ekonomiczne. W tym okresie swojego życia miał też przygodę z kulturystyką. Chodził regularnie na zajęcia do klubu Herkules, oczywiście na Saskiej Kępie. Jeździł tez dobrze na nartach, a wszystkie ferie zimowe spędzaliśmy w Zakopanym w pensjonacie Ba-Zu-Mi.
Po maturze, na krótko rozpoczął swoją przygodę z Prawem na Warszawskim Uniwersytecie, jednakże wkrótce zwyciężyła miłość do samochodów.
W 1972 roku zdobył licencję rajdową i zadebiutował w Rajdzie Warszawskim jako kierowca rajdowy. Po wypadku i kasacji swojej rajdówki zaczął startować jako pilot. Był jednym z założycieli Automobil Klubu Rzemieślnik. Startował w jego barwach od 1975 roku, jako jeden z jego najlepszych pilotów rajdowych.
W maju 1974 śpiesząc na pomoc w czasie wypadku na Rajdzie Pań, poznał Bożenę, która również miała swoją przygodę z rajdami. Historia ta wielokrotnie była opisywana w prasie. Wkrótce, bo już w październiku 1974 roku pobrali się. Od początku zamieszkali w Al. Niepodległości i po 3 latach, w 1977 roku dołączyła do nich jedyna córka Monika. Marek w tym czasie pracował początkowo w zaprzyjaźnionej firmie Blikle, a następnie w rodzinnej firmie Rodziców, najdłużej w Restauracji „Srebrny Pstrąg”.
Praca, nie przeszkadzała mu jednak w aktywnym uczestnictwie w życiu rajowym, bo to była wielka Jego pasja.
Jak pięknie napisał Jakub Żołędowski na portalu sportów motorowych sam Marek był „Rajdową Legendą”. Był zawodnikiem, sędzią rajdowym i działaczem sportowym związany przez lata z Automobilklubem Polski. Był Dyrektorem wielu rajdów samochodowych i twórcą najważniejszych tras imprez rajdowych w Polsce. Był redaktorem i jednym z twórców czasopisma „Rajdowiec”. Za Swoje osiągniecia od Prezydenta Lecha Kaczyńskiego otrzymał odznaczenie „Srebrny krzyż Zasługi”.
Był pasjonatem rajdowy, człowiekiem, który o przygotowaniach trasy raju mógł mówić godzinami.
Był osobą bardzo towarzyską, żeby nie powiedzieć wręcz „rozrywkową”. Potrafił być „duszą towarzystwa”. Był cudownym lekkoduchem, miał coś z Piotrusia Pana, ale właśnie takiego Go kochaliśmy i pewnie dlatego miał tak duże grono przyjaciół. Czasami skutkowało to pewną mniejszą odpowiedzialnością w stosunku do Rodziny, co oczywiście nie wykluczało wielkiej Jego miłości. Marek z Bożeną wychowali swoją córkę Monikę na odpowiedzialną, mocno stąpającą po ziemi, a jednocześnie wrażliwą kobietę. Pasjonatkę zwierząt, lekarza weterynarii. Marek był dowcipny, lubił opowiadać kawały. Do dziś powtarzam po nim, że jak mieszkali we trójkę z Moniką to mieli istny zwierzyniec – psa i kota w pokoju, kanarka w klatce, świnki morskie pod łóżkiem, kurczaki w lodówce i mole w szafie. Miał bardzo dobre stosunki ze swoim zięciem Marcinem oraz oczywiście kochał swojego jedynego wnuka Kubę, z którym zresztą regularnie wraz z Bożeną wyjeżdżali na wakacje, ostatnio w sierpniu zeszłego roku. Planował już uroczystość komunii Kuby, która ma się odbyć w maju tego roku i będąc już chory marzył by popłynąć cała rodziną na rejs wycieczkowy statkiem.
Niestety od lat chorował, ale nie bardzo przejmował się swoim zdrowiem. I mimo iż po wakacjach miał zalecenie pilnych kontroli lekarskich, wybrał wyjazd na rajd, po zakończeniu którego uległ pozornie banalnemu wypadkowi. To jednak uruchomiło lawinę niekorzystnych zdarzeń, które fatalnie odbiły się na już schorowanym organizmie. W ostatnich miesiącach życia, poddał się chorobie i nie miał woli lub siły by się z nią zmierzyć. Mimo usilnych dążeń całej Rodziny, mimo wielkiego zaangażowania mojego męża, który codziennie, przez kilka tygodni przyjeżdżał by z Nim ćwiczyć, nie potrafił zmobilizować swojego organizmu. Tak jak by w czasie upadku, złamaniu nie tylko uległ 12 krąg piersiowy, ale również wola jego życia.
W poniedziałek nad ranem odszedł w swoją ostatnią podróż. Szkoda, że nie było nikogo z nas, by Go trzymać za rękę, ale nie przypuszczaliśmy, że to nastąpi i, że tak szybko. W sobotę była u niego Bożena i Monika i nic nie wskazywało, że jest źle. W niedzielę do godziny 16-stej byłyśmy z Gosią przy nim. Już wtedy bardzo źle się czuł, ale wydawało się, że dializa, na którą Go zabierali pomoże. Niestety tak się nie stało. Myślę, że schorowane serce miało już dosyć.
Mareczku, Braciszku, za szybko nas opuściłeś. Pamiętaj, że bardzo Ciebie kochamy!
Jedź spokojnie w swój ostatni rajd.
Wszystkim Krewnym, Rodzinie, Przyjaciołom w imieniu Bożeny, Moniki, Marcina i Kuby oraz Małgosi i swoim własnym składam serdecznie podziękowania za przybycie, słowa otuchy, za okazaną miłość."

(Classic auto 137 / 2018)

Historia startów. (częściowa).

1973r. Rajd Dolnośląski #69. Stanisław Wyka. Polski Fiat 125p/1500. R.
1973r. Rajd Warszawski. Zbigniew Eysmont. Fiat 127p. 25m. 2m./gr.5.
1974r. Rajd Kormoran. Zbigniew Eysmont. Fiat 127p. 1m./kl.5-6.
1974r. Rajd Dolnośląski. Zbigniew Eysmont. Fiat 127p. 1m./kl.5-6.

1974r. Rajd Polski. Zbigniew Eysmont. Fiat 127p. 16m. 2m./kl.5-6.
1974r. Taurus Rally #37. Marek Karczewski. Polski Fiat 125p/1500.
1974r. Rajd Wisły. Zbigniew Eysmont. Fiat 127p. 22m. (13m.M.P). 2m./kl.5-6.

1974r. Rajd Warszawski. Marek Karczewski. Polski Fiat 125p/1500. 3m./kl.8.
1974r. Rajd Barbórki #30. Marek Karczewski. Polski Fiat 125p/1500.
1974r. Rajdowe Mistrzostwa Polski. 1m./kl.5-6.
1975r. G.P. Gór Świętokrzyskich. Włodzimierz Dominowski. BMW 2002 Turbo. 3m.

1975r. Rajd Kurpie. Jerzy Lipiński. Polski Fiat 125p/1500.
1975r. Rajd Kormoran #3. Włodzimierz Dominowski. BMW 2002 Turbo. R.

1975r. Rajd Polski. Włodzimierz Dominowski. BMW 2002 Turbo. 20m./PPiP.

1975r. Rajd Warszawska Nike. Jerzy Lipiński. Polski Fiat 125p/1500. 3m./kl.8.

1975r. Rajd Warszawski. Włodzimierz Dominowski. BMW 2002 Turbo. R.
1975r. Rajdowe Mistrzostwa Polski. 1m./kl.9-13. gr.2.
1976r. Rajd Stomil #13. Marek Karczewski. Polski Fiat 125p/Monte Carlo. Wyp.
1976r. Rajd Krakowski #50. Bogdan Drągowski. Ford Escort 1300.. 6m./kl.7.
1976r. Rajd Kormoran #45. Bogdan Drągowski. Ford Escort 1300. 11m. 1m./kl.7.

1976r. Rajd Warszawski. Bogdan Drągowski. Ford Escort 1300. 15m. (14m.MP.) 1m./kl.7.

1976r. Rajd Barbórka. Andrzej Koper. Zastava 1100p. 8m. 1m./kl.3-6.
1976r. Rajdowe Mistrzostwa Polski. 14m. 2m/kl.7.

1977r. Rajd Stomil #24. Bogdan Drągowski. BMW 2002 Ti. 14m. (11m.MP). 1m./kl.9-13.

1977r. Rajd Krokusy. Bogdan Drągowski. Fiat 125 S. 44m. 2m./kl.9-13. gr.2.
1977r. Rajd Wisły #10. Bogdan Drągowski. BMW 2002 Ti. R.
1977r. Rajd Warszawski #80. Andrzej Koper. Zastava 1100p. R.
1977r. Rajdowe Mistrzostwa Polski. 1m./kl.9-13. gr.2.
1978r. Rajd Krokusy #17. Bogdan Drągowski. R.
1978r. Rajd Wisły. Marek Karczewski. PF 125p/1500. 7m. 2m./kl.8.
1978r. Rajd Warszawski #35. Marek Karczewski. PF 125p/1500. 13m. (12m.MP). 4m./kl.8.
1979r. Rajd Stomil #58. Andrzej Koper. Renault 5 Alpine. 5m. 2m./kl.8 gr.2.
1979r. Rajd Krakowski #26. Andrzej Koper. Renault 5 Alpine.

1979r. Rajd Elmot. Andrzej Koper. Renault 5 Alpine. 2m. 2m./kl.8 gr.2.

1979r. Rajd Polski. Andrzej Koper. Renault 5 Alpine. R.

1979r. Rajd Wisły. Andrzej Koper. Renault 5 Alpine. 3m. 2m./kl.8.gr.2.
1979r. Rajd Warszawski #25. Andrzej Koper. Renault 5 Alpine. 4m. (3m.MP). 2m./kl.4-8 gr.2.
1979r. Rajdowe Mistrzostwa Polski. 2m./kl.8. gr.2.
1980r. Rajd Elmot #12. Jeremi Doria Dernałowicz. Opel Kadett GT/E. 5m. 2m./kl.9-15.gr.2.
1980r. Rajd Krokusy #12. Jeremi Doria Dernałowicz. Opel Kadett GT/E. 1m. (2m.MP). 2m./kl.9-15.gr.2.
1980r. Rajd Polski #25. Jeremi Doria Dernałowicz. Opel Kadett GT/E.

1980r. Rajd Warszawski. Marian Bublewicz. Opel Kadett GT/E. 6m. (2m.MP). 1m./kl.9-15.gr.2.

1980r. Rajd Wisły. Marian Bublewicz. Opel Kadett GT/E. Wyp.
1980r. Rajdowe Mistrzostwa Polski. 8m. 3m./kl.pilotów.

1981r. Rallye Sachsenring. Marian Bublewicz. Opel Kadett GT/E. 4m.
1981r. Rally Zlatni Piassatzi #22. Marian Bublewicz. Opel Kadett GT/E. R.
1981r. Rally Tatry #18. Marian Bublewicz. Opel Kadett GT/E. R.
1981r. Rallye Russkaya Zima. Marian Bublewicz. Opel Kadett GT/E. 16m.
1982r. Rallye Russkaya Zima. Jerzy Kobyliński. Polonez 2000. 33m.
1982r. Danube Rally. Jerzy Kobyliński. Polonez 2000.
1982r. Rajd Pokoju i Przyjaźni #9. Ryszard Plucha. Polonez 2000.
1982r. Rajd Wisły #32. Grzegorz Malinowski. Polski Fiat 125p/1500. 9m. 3m./kl.8.
1982r. Rallye Wartburg #40. Grzegorz Malinowski. Polski Fiat 125p/1500.
1983r. Rajd Krokusy. Grzegorz Malinowski. Polski Fiat 125p/1600.
1983r. Rally Zlatni Piassatzi #22. Marian Bublewicz. Polonez 2000. 5m. 1m./kl.2-3.
1983r. Rajd Pokoju i Przyjaźni. Grzegorz Malinowski. FSO 1600. 14m. (7m.MP). 3m./kl.A-FSO.
1983r. Danube Rallye. Grzegorz Malinowski. Polonez 1500. 22m.
1983r. Rajd Kormoran. Grzegorz Malinowski. FSO 1600. 4m. 3m./kl.A-FSO.
1983r. Rajd Wisły. Grzegorz Malinowski. FSO 1600. 5m. 3m./kl.A-FSO.
1983r. Rajdowe Mistrzostwa Polski. 6m. 4m./kl.A FSO.
1984r. Rally Zlatni Piassatzi #49. Andrzej Białowąs. FSO 1500A. 29m. 5m./kl.A6.
2013r. Rajd Monte Calvaria #7. Andrzej Wodziński. Lancia Fulvia coupe. 81m. 4m./kl.legendy.