28 Rajd Polski. 

Kraków 1-4.08.1968r. 

Longin Bielak i Władysław Domański (Polski Fiat 125p).

Model.

Nowoczesny samochód o włoskim rodowodzie miał zrewolucjonizować krajowy rynek motoryzacyjny i zbliżyć go nieco do standardów panujących w Europie Zachodniej. W połowie lat 60 XX wieku polska motoryzacja nie przedstawiała sobą optymistycznego widoku. Na naszym rynku oferowano wtedy trwałą, ale archaiczną i nieekonomiczną Warszawę oraz przestarzałą już w momencie wprowadzenia do produkcji w 1955r Syrenę. Co więcej, drugie z wymienionych aut przez pierwsze 11 lat zjeźdźało w niemal niezmienionej formie. Uznano, że to zakup licencji, a nie kosztowny i pracochłonny rozwój własnych projektów zniweluje zacofanie naszej ludowej ojczyzny względem Zachodu. Ponadto sprzedaż krajom kapitalistycznym nowoczesnego produktu, w tym przypadku samochodu, w konkurencyjnej cenie miała dostarczyć Polsce dewiz, których nieustannie brakowało. W kwietniu 1966r podpisano aneks do umowy w którym ustalono, że podstawa, czyli płyta podłogowa, zawieszenie i układ napędowy będą pochodziły z tylnonapędowego Fiata 1300/1500 produkowanego przez turyński koncern w latach 1961-1967. Strona polska wynegocjowała, że nadwozie naszej wersji włoskiego auta popularnego będzie pochodziło częściowo z następcy Fiata 1500, modelu 125, a częściowo z produkowanego od 1966r nieco starszego modelu 124. "Nasze" auto otrzymało galanterię odróżniającą Polskiego Fiata 125p od Fiata 125. Taśma montażowa Polskiego Fiata 125p ruszyła oficjalnie 28 listopada 1967r, lecz pierwsze sto samochodów przywieziono z Włoch. Uruchomienie licencyjnej produkcji należało do największych inwestycji gospodarczego planu pięcioletniego, realizowanego w latach 1965-1970. Polskę kosztowała ona niemal 32,5 mln dolarów oraz blisko 3 mld zł.
Z linii montażowych na stołecznym Żeraniu Polski Fiat 125p faktycznie zaczął zjeżdżać dopiero w styczniu 1968r. Pod maską montowano silnik o pojemności 1295cm. Pierwsze egzemplarze 125p trafiły do odbiorców dwa miesiące później. Szybko ruszył eksport do Czechosłowacji, NRD i na Węgry. W jugosławii tymczasem rozpoczęto montaż tego samego modelu pod nazwą Zastawa 125 PZ. 20 maja 1968r linię produkcyjną opuścił tysięczny Fiat 125p.

Silnik czterosuwowy, czterocylindrowy, rzędowy umieszczony wzdłużnie z przodu pojazdu o pojemności 1295cm i mocy 60KM. Maksymalny moment obrotowy: 93,1 Nm przy 3200obr/min. Napęd tylny. Sprzęgło jednotarczowe, suche. Skrzynia biegów o czterech przełożeniach. Przednie zawieszenie niezależne, podwójne wahacze poprzeczne, sprężyny śrubowe, hydrauliczne amortyzatory teleskopowe, drążki reakcyjne, stabilizator skrętny. Tylne zawieszenie: sztywna oś, podłużne półeliptyczne resory piórowe, hydrauliczne amortyzatory teleskopowe.Hamulec dwuobwodowy hydrauliczny ze wspomaganiem, tarczowy z przodu, bębnowy z tyłu. Koła 4,5Jx13". Długość 4,234m, szerokość 1,630m, wysokość 1,440m. Masa własna 960kg.Prędkość maksymalna 140km/godz.

28 Rajd Polski z bazą w Krakowie stanowił 6 eliminację Mistrzostw Europy Producentów, eliminację Pucharu Pokoju i Przyjaźni i 3 eliminację Rajdowych Mistrzostw Polski. Na trasę długości 1464km w tym 356km odcinków specjalnych (207km mistrzostwa polski) wyjechało 56 załóg. Godny uwagi jest fakt że po raz pierwszy i...ostatni w mistrzostwach Europy dwie załogi miały...pasażerów. Otóż reżyser Julian Dziedzina kręcił film, potrzebne mu były ujęcia "na żywo", więc do Polskiego Fiata 125p Longina Bielaka wsiadł sam reżyser, a do drugiego prowadzonego przez Macieja Jasińskiego...operator. Rzecz niedopuszczalna ze względów bezpieczeństwa. I z takim dodatkowym balastem podążały Polskie Fiaty 125p - i to całkiem nieźle - na miejscach 7 (Bielak) i 14 (Jasiński) na 17 które dojechały do mety. Zawodnicy nie podejrzewali, że cały ich wysiłek idzie na marne i że na mecie czeka ich dyskwalifikacja. Polskie Fiaty 125p nie miały odpowiedniej homologacji i według FIA mogły uczestniczyć tylko w imprezach krajowych. W Mistrzostwach Polski załoga Longin Bielak i Władysław Domański zostali sklasyfikowani na 4 miejscu.

Longin Bielak (ur. 9 września 1926) – polski kierowca wyścigowy. Jest posiadaczem 21 tytułów Mistrza i Wicemistrza Polski w wyścigach i rajdach samochodowych.
Sportową karierę Longin Bielak rozpoczął zaraz po II wojnie światowej, w 1949 roku. Przez cały czas jej trwania do lat siedemdziesiątych, był zawodnikiem startującym jednocześnie w rajdach i wyścigach samochodowych. Jednakże to wyścigi były największą jego pasją, a startował w nich głównie za kierownicą wyścigowych samochodów jednomiejscowych (formuł). W latach 50. zbudował jako jeden z pierwszych, samochód wyścigowy tzw. SAM, na którym zdobywał tytuły mistrzowskie. W latach 60., startował w Formule 3 ścigając się kilkukrotnie z najlepszymi kierowcami w Europie. Udało mu się być na podium obok takich kierowców, jak Jackie Stewart czy Jochen Rindt, przed ich wejściem do Formuły 1. Jest jedynym Polakiem, który startował z sukcesami aż dziesięciokrotnie w rajdzie Monte Carlo, a także 5-krotnie w rajdzie Acropolis, które obecnie stanowią eliminacje Rajdowych Mistrzostw Świata.
Po zakończeniu kariery sportowej w latach 70. XX w. zajął się działaniami na rzecz sportu samochodowego w Polsce, jest Honorowym Prezesem Automobilklubu Polski, posiadając legitymację członkowską nr 25.
Posiada wszystkie najważniejsze odznaczenia sportowe, w tym tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu. Otrzymał godność Członka Honorowego Automobilklubu Polski, a w 1999 roku został odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Zawodowo Longin Bielak był dealerem samochodów marki Peugeot w podwarszawskich Łomiankach (Peugeot Longin Bielak).