43 Rallye Monte Carlo.

15-23.01.1975r.

Jean-Luc Therier i Michel Vial (Alpine Renault A310/1800).

Model.

Samochód Alpine A310 był następcą modelu A110. Zaprezentowano go na salonie samochodowym w Genewie w 1971 roku. Konstrukcja auta była analogiczna do poprzednika – stalowa centralna rama rurowa i nadwozie wykonane z włókna szklanego. A310 wprowadził jednak zupełnie nowy, nowoczesny styl nadwozia z ostrymi krawędziami, który został zachowany w późniejszych modelach Alpine. Klinowaty przód mieścił prostokątne reflektory osłonięte pochyłymi szybami (początkowo sześć).
Początkowo samochód był napędzany stosowanym w A110 gaźnikowym, czterocylindrowym rzędowym silnikiem Gordini 1,6 l (1565 cm³) o mocy 125 KM, umieszczonym z tyłu. Prędkość maksymalna wynosiła 215 km/h, przyspieszenie 1-100 km/h - 8,7 s. Napęd ten okazał się jednak niewystarczający i w 1976 roku model produkcyjny zastąpił A310 V6, w którym zamontowano widlasty sześciocylindrowy silnik o pojemności 2,7 l i o mocy 150 KM. Był on, tradycyjnie dla marki, montowany z tyłu pojazdu i współpracował z manualną skrzynią biegów o pięciu przełożeniach. Samochód mógł rozwijać prędkość 225 km/h i znakomicie się prowadził.
W 1977 roku zmodernizowano nadwozie w tylnej części - zamiast małej pionowej szyby osłoniętej ustawionymi schodkowo żaluzjami, zastosowano klapę z dużą pochyloną szybą, dodano też spojler na klapie. Z przodu zwężono szyby osłaniające reflektory i zmniejszono ich liczbę do czterech. Zwiększono nieco pojemność zbiornika paliwa, z 58 do 62 l. Alpine A310 pozostawał w produkcji do 1984 roku. Wyprodukowano 2340 A310 i 9276 A310 V6.

43 Rallye Automobile de Monte-Carlo – rajd samochodowy rozgrywany w Monaco od 15 do 23 stycznia 1975 roku. Była to pierwsza runda Rajdowych Mistrzostw Świata w roku 1975. Rajd został rozegrany na asfalcie i śniegu na 22 odcinkach specjalnych o długości 472 km. Na starcie stawiło się 96 załóg, ukończyło 30. Zwycięzcami zostali włosi Sandro Munari i Mario Manucci - Lancia Stratos HF z czasem 6h25'59". Kolejne stopnie podium zajęły Fiaty 124 Abarth Spider. Drugie miejsce zajęła Fińsko-Francuska załoga Hannu Mikkola i Jean Todt tracąc do zwycięzców 3'06". Na najniższym stopniu podium stanęli Finowie Marrku Alen i Ilkka Kivimaki ze stratą 3'47". Francuzi Jean Luc Therier i Michel Vial (Alpine Renault A310/1800) na 5 odcinku specjalnym wypadli z trasy i już na nią nie powrócili.

Jean-Luc Thérier (ur. 7 października 1945 w Hodeng-au-Bosc, zm. 31 lipca 2019 w Neufchâtel-en-Bray) – francuski kierowca wyścigowy i rajdowy.
Thérier rozpoczął karierę w międzynarodowych wyścigach samochodowych w 1967 roku od startu w klasie P 1.15 24-godzinnego wyścigu Le Mans, gdzie uplasował się na drugiej pozycji w swojej klasie, zaś w klasyfikacji generalnej był 23. Rok później odniósł zwycięstwo w klasie 1.3. W późniejszych latach Francuz pojawiał się także w stawce World Challenge for Endurance Drivers.
Thérier startował także w Rajdowych Mistrzostwach Świata WRC w latach 1973-1984. Ma w dorobku pięć zwycięstw: w Rajdzie Portugalii 1973, Rajdzie Akropolu 1973, Rajdzie San Remo 1973, Rajdzie Press-on-Regardless 1974 oraz w Rajdzie Korsyki 1980. Był kierowcą, który zdobył najwięcej punktów w sezonie 1973 Rajdowych Mistrzostw Świata.